مونو گرافی خیارج 3

موقعیت جغرافیائی خیارج

خیارج روستائی است در جنوب دشت قزوین و در محدوده بخش رامند از توابع شهرستان بوئین زهرا در استان قزوین.

خیارج در 49 درجه و 43 دقیقه طول جغرافیائی و 35 در جه و 48 دقیقه عرض جغرافیائی و در کنار جاده ترانزیت فعلی تهران- همدان، واقع شده است، شایان ذکر است که در قدیم جاده قدیم، به جاده تبریز – اصفهان، مشهور بوده و جزئی از جاده ابریشم بوده.

فاصله آن تا مرکز استان (قزوین) حدود 60 کیلومتر و تا تهران حدود 160 کیلومتر است.

ارتفاع متوسط خیارج از سطح دریا 1280 متر بوده و از شمال به روستای لوشکان، از شمال شرقی به شهر شال و قلعه هاشم خان (شهرک مدرس فعلی)، از شرق به روستای خوزنین، و از جنوب به دانسفهان (مرکز بخش رامند) و از غرب به روستاهای یارآباد (منطقه ییلاقی مربوط به پرویز یار افشار سناتور انتصابی شاه) و جعفر آباد منتهی می شود.

از ارتفاعات و کوه های اطراف روستا تنها می توان به رشته کوه های رامند که در حدود 15 کیلومتری روستا قرار دارند اشاره نمود.

راه های ارتباطی

1)    جاده تهران – همدان(غرب کشور) با فاصله ی حدود یک کیلومتری روستا.

2)    جاده بوئین زهرا به زنجان که با فاصله 3 کیلومتری از کنار روستا می گذرد و راههای ارتباطی که از جاده های فوق به داخل روستا می رسند، عبارتند از:

الف) جاده تازه تأسیس منشعب از جاده بوئین زهرا – زنجان که آسفالته می باشد و با فاصله حدود 3 کیلومتر از مسیر محله لب استخر(یکی از محله های اصلی روستا) به مرکز روستا می  رسد.

ب) جاده قدیمی که اخیراً آسفالت شده و از جاده تهران – همدان منشعب می شود و با فاصله حدود 2 کیلومتر به مرکز روستا ختم می  شود.

ج) جاده قدیمی شوسه که آن هم از جاده تهران – همدان منشعب می شود، لکن به دلیل وجود دو جاده آسفالته به ندرت استفاده می شود.

3) راه های بین مزارع که از جمله آنها می توان به راه شوسه ی قدیمی که در غرب روستا به سمت یار آباد می رود، و به دلیل وجود چشمه ی آب سرد متعلق به خیارجی ها در منتهای راه مذبور مورد استفاده ی زیادی قرار می گیرد، و نیز راه بین مزارع منتهی به باغستانهای انگور روستا از دیگرراه های مهم روستا است، اشاره کرد.

راه شوسه دیگری که آن نیز در بین مزارع روستا قرار دارد، به دو موتور آب نسبتاً قدیمی تر منتهی می شود و بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

علاوه بر راه های اشاره شده ی فوق، راه های فرعی دیگری نیز در بین مزارع وجود دارد که عمدتاً  از قدیم مورد استفاده داشته و دارد، و در این جا به ذکر نامی از آنها اکتفا می کنیم (نام محلی)

1)    لشکونه راهه: راهی که از کنار باغستانها و مزارع به شمال روستا (روستای لوشکان) ختم می شود.

2)    آسیا راهه: راهی که از کنار مزارع و از محدوده ی شمال غربی و غرب روستا می گذرد و در قدیم به آسیابی که در کنار چشمه آب سرد(حدود 15 کیلومتری روستا) قرارداشته، منتهی می شده و به دلیل نیاز مبرم مردم به آسیاب، راه معروف و مهمی به شمار می رفته.

3)    قلا راهه: راه بین مزارع منتهی به روستای قلعه هاشم خان (شهرک مدرس) در شمال شرقی روستا.

4)    خوزنین راهه: راه بین مزارع منتهی به روستای خوزنین در شرق روستا.

5)    اشترینه راهه: راه بین مزارع منتهی به شرق و جنوب شرقی روستا موسوم به اُشترین که منطقه ای وسیع و حاصل خیز و متعلق به روستا بوده و در فاصله 15 کیلومتری روستا قرار دارد، در حال حاضر راه آسفالته منتهی به جاده ی بوئین زهرا – زنجان ، جایگزی راه قدیمی فوق الذکر شده است.[1]